กุหลาบอังกฤษ คือกุหลาบของนักผสมพันธุ์ชาวอังกฤษชื่อ นายเดวิด ออสติน (David Austin) ที่เอากุหลาบสมัยเก่า คือกุหลาบกัลลิกา ดามัสก์ พอร์ตแลนด์ หรือ บูร์บอง มาผสมกับกุหลาบสมัยใหม่ที่เราปลูกกันอยู่ขณะนี้ คือไฮบริดที หรือ ฟลอริบันดา(กุหลาบพวง) เพื่อเอาข้อดีของกุหลาบทั้งสองชนิด มารวมไว้ในกุหลาบพันธุ์เดียวที่เขาผสมขึ้น ซึ่งเขาก็ทำสำเร็จอย่างดี กุหลาบของเขาที่ตั้งชื่อว่า กุหลาบอังกฤษ เป็นที่ยอมรับกันในวงการกุหลาบของโลก

กุหลาบสมัยเก่าที่เอ่ยชื่อมาข้างต้น คือ กัลลิกา พอร์ตแลนด์ และบูร์บอง ไม่มีปลูกอยู่ในบ้านเรา (เท่าที่ทราบ) แต่กุหลาบดามัสก์ นั้นก็คือกุหลาบสายกุหลาบมอญนั่นเอง ส่วนกุหลาบไฮบริดทีก็คือกุหลาบดอกเดี่ยวดอกใหญ่ ฟลอริบันดาก็คือกุหลาบพวงที่ปลูกกันอยู่ทั่วไปในขณะนี้
ทำไมจึงตั้งชื่อว่ากุหลาบอังกฤษ ? เดวิด ออสตินอธิบายว่า อังกฤษมีความผูกพันเป็นพิเศษกับกุหลาบ ดังจะเห็นได้ว่ากษัตริย์อังกฤษในสมัยโบราณก็เอาดอกกุหลาบเป็นสัญลักษณ์ แม้แต่พรรคการเมืองสมัยใหม่ก็ยังทำอย่างนั้น ในอดีต กุหลาบเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดบทกวี ภาพเขียน และงานศิลป์ต่าง ๆ ของอังกฤษ แม้กระทั่งมีสำนวนเปรียบเทียบความงามว่าสวยแบบกุหลาบอังกฤษ กุหลาบก็มีเรียกขานกันด้วยชื่อเชื้อชาติอยู่แล้ว เช่น กุหลาบสก็อต – Scottish Rose กุหลาบกัลลิกา – Gallica Rose ก็คือกุหลาบฝรั่งเศส ก็น่าจะมี “กุหลาบอังกฤษ – English Rose” ได้ เมื่อตั้งชื่อกุหลาบสายพันธุ์ใหม่ของเขาว่า กุหลาบอังกฤษ แล้ว ก็ปรากฏว่าผู้คนยอมรับชื่อนั้นด้วยดีจนเป็นที่รู้จักกันทั่วไปทุกวันนี้
กุหลาบอังกฤษต้นแรก ๆ คือ Constance Spry (คศ. ๑๙๖๑ – พศ. ๒๕๐๔), Chianti (๑๙๖๗), Shropshire Lass (๑๙๖๘) แต่กุหลาบอังกฤษที่ เดวิด ออสติน ถือว่าเป็นกุหลาบอังกฤษของเขาที่แท้สมบูรณ์แบบ เป็นกุหลาบของเขาที่ออกสู่ตลาดเริ่มตั้งแต่ปี ๑๙๖๙ เป็นต้นไป
เดวิด ออสติน ตั้งเป้าในการผสมพันธุ์กุหลาบใหม่ของเขาเพื่อจะให้เป็นอย่างไร ? เขาบอกว่า “ความคิดของผมก็คือ ต้องการสร้างกุหลาบที่มีดอกทรงถ้วย หรือกลีบเป็นริ้วหยิกแบบโบว์แบบกุหลาบสมัยเก่า ให้มีกลิ่นหอมจัด ให้มีสีหลากหลายให้เลือก และให้ออกดอกซ้ำหลายครั้งในฤดูเหมือนกุหลาบสมัยใหม่ คือ กุหลาบไฮบริดที และฟลอริบันดา ในขณะเดียวกันผมก็ตั้งเป้าว่ากุหลาบของผมจะต้องมี “บุคลิก” ของกุหลาบสมัยเก่าไว้ด้วย คือรูปร่างลักษณะ อุปนิสัย อันเป็นธรรมชาติของกุหลาบสมัยเก่า สรุปก็คือ ผมต้องการสร้างกุหลาบสมัยเก่ารุ่นใหม่ขึ้นมานั่นเอง”
“ผมไม่ต้องการสร้างกุหลาบที่ลอกแบบกุหลาบสมัยเก่า (reproduction) แต่ต้องการสร้างกุหลาบที่เป็นตัวของตัวเอง ให้เป็นกุหลาบใหม่ที่มี “อารมณ์” ของกุหลาบเก่า ที่ยังคงความงามเรียบง่าย ความอ่อนช้อยของกุหลาบสมัยเก่าไว้”
เดวิด ออสติน ประสบความสำเร็จตามที่ตั้งเป้าไว้ เพราะ “กุหลาบอังกฤษ” ที่เขาสร้างขึ้นมานั้นสามารถรวมเอาลักษณะเด่นของกุหลาบสมัยเก่า คือทรงดอก กลิ่นหอม ทรงพุ่ม กับลักษณะเด่นของกุหลาบสมัยใหม่ (ไฮบริดที และ ฟลอริบันดา) คือความหลากหลายของสี และคุณสมบัติในการออกดอกหลายรุ่นในฤดู (กุหลาบฝรั่งเดิมนั้นออกดอกเพียงครั้งเดียวหรือสองครั้งเท่านั้นในรอบปี) เอาไว้ในกุหลาบต้นเดียวกันได้

โดย พจนา นาควัชระ